وقتی بمیرم کسی زیر تابوتم را نخواهد گرفت. تنهایی که می خواستم با نوشتن پُرش کنم وقت مردنم هم دهانش بازه باز است. دردهایی را که گریه کرده بودم بعد از مرگم از قبرم سرازیر می شوند و بوی تعفن زجه هایم ، قبرستان را می پوشاند.

وقتی بمیرم فریادهایی که در گلو خفه کرده بودم خواب هزاران ساله ی مردگان دیگر را آشفته می کند. می توانم حس کنم دست های خشمگین سنگ قبرم را که برای خفه کردنم تلاش می کنند غافل از اینکه این فریادها دیگر خفه شدنی نیست!

وقتی بمیرم ، کِرم ها کشفم می کنند و شاید بدنم را ذخیره کنند برای زمستان ، اما نه این کرم ها لاشه ی زیادی برای خوردن دارند و نه خون زیادی برای نوشیدن!

وقتی بمیرم فقط تنهایی است که باز با من است تنهایی که در تمام لحظات عمرم با تمام وجودم لمسش کردم...آری تنهایی... یاری بود که هیچگاه ترکم نکرد حتی موقع مرگم...!!!

می خواهم قبل از مرگم دهان تنهاییم را با چرک نویس هایم پرکنم و می خواهم سنگ قبرم را خود سفارش دهم  و می خواهم روی آن بنویسند " ورود ممنوع "...

می خواهم در خلوت خودم این باردر کنار این همه کرم دهان گشوده تنهاییم را پر کنم...

Manotanhaee

[+] نوشته شده توسط boshra در | |